Spomenik Partizanu-borcu je monumentalni spomen-kompleks na brdu Gorica u gradu Podgorici. Svečano je otvoren 1957. godine, a njegovi autori su arhitekta Vojislav Đokić i vajar Drago Đurović. U kompeksu je sahranjeno 97 narodnih heroja.
Spomenik je svečano otvoren 13. jula 1957. godine, na Dan ustanka naroda Crne Gore, uz prigodnu svečanost i prisustvo velikog broja državnih funkcionera i građana Podgorice. Spomen-kompleks je tokom razdoblja socijalističke Crne Gore bio centralno mjesto obilježavanja tadašnjih državnih praznika i godišnjica. Pored mauzoleja, mladi regruti Jugoslovenske narodne armije polagali su vojničku zakletvu, a novim Titovim pionirima uručivane su crvene marame. Mauzolej je bio simbol Titograda i nalazio se na grbu grada.
I danas prilikom najvažnijih crnogorskih državnih praznika, državne i gradske, te boračke i političke delegacije, polažu vjence u znak poštovanja prema palim borcima NOR-a
Konkurs za izgradnju spomen-kompleksa osvojili su arhitekta Vojislav Đokić i vajar Drago Đurović. Đokić je bio autor kompleksa, odnosno prilaza mauzoleju i samog mauzoleja, a Đurović je izradio ogromne skulpture dva borca (karijatide) koji se nalaze na ulazu u kriptu. Mauzolej, karijatide i cijeli spomenički kompleks (stepenište i ograda) izrađeni su od crnogorskog bijelog granita.
U kripti se nalaze posmrtni ostaci 97 narodnih heroja Jugoslavije, poginulih tokom Narodnooslobodilačkog rata 1941–1945. godine. Unutrašnjost kripte obložena je pločicama na kojima su ispisana imena sahranjenih boraca. U centralnom dijelu kripte, na zidu, stoji natpis „Oni su voljeli slobodu više od života“. Na stubu lijevo od zida, stoji natpis: „U Narodnooslobodilačkoj borbi od 1941 do 1945. godine palo je 6780 boraca i rukovodilaca iz Crne Gore“, a na stubu desno od zida stoji natpis: „… a 7479 sinova i kćeri crnogorskog naroda ubili su fašistički okupatori i domaći izdajnici“.
Wikipedia article
